Tribute To My Grandpa on His Birthday (3rd Feb 1915)

My Grandpa (I used to call him Dadabhai) was a keen reader; he read almost all the gujarati books as well as daily 4 newspapers which includes English too. Many books he used to read 5 – 6 times. He used to tell me ‘the book is very nice I am reading it 6^th time!!!!!  & you should read too.’  I always get surprised on his comments of all the books, they were so true.  Every time when he reads the books or newspaper, if he finds some articles/para/lines/kavita/share-shayri / duha – chand/joke/painting etc. interesting than he bookmarks it for me and when in the evening I go to him and meet he will say ‘Aana , come I have kept something for you’ then he asks me to seat beside him and he narrates it for me. He used to read it loudly with explanation and so he made me laugh, understand, cry everything. I am feeling so good that I had  such a great grandpa who makes me understand importance of reading and by that way he lets me know that how to live a wonderful life with love, respect and forgiveness. I really miss that gesture of him.

 One day my Grandpa called me to come by near, then whispering into my ears he said, "Aana, this is a poem I sing every time I remember your grandma" and passed me a paper chit on which he wrote that poem (he read it in some book). When I looked at his face it was shyingly red and he was smiling like a 20 year old just fallen in love. I will never forget that day. Then he recite it for me……Here are few lines from that poem,

કમાલ કરે છે

એક ડોસો ડોસીને હજી વહાલ કરે છે
પગમાં આવે જો ક્યાંક એકાદ પગથીયું
    તો ડોસો ડોસીનો પકડી લે હાથ
ડોસો તો બેસેછે છાપાને છાપરે
     ને ડોસી હોય છે રસોડાને સાથ
આઠ દસ દિવસ પણ છુટા પડે
     તો બંને જન ફોન પર ફરાળ કરે છે
ડોસી કહે ગાડી આજે મળશે કે નહિ?
     ડોસો ટેક્સીમાં જાય પણ ગાડી આપે
કારણ કઈ હોય કે કારણ નહિ હોય
     પણ ડોસો મોંઘીદાર સાડી આપે
આપવાનો ડોસાને એટલો આનંદ
      કે પૈસાનો આમ એ ઉછાળ કરે છે
ડોસીને સાડીમાં  મેચિંગ ગમે
     ને  ડોસાને કોન્ત્રાસ્તની માયા
એક જે આ ઘરમાં બંનેના રમ્ય કરે
      તીખા તડકા ને મીઠી છાયા
ઝીણું ઝીણું ઝરણું વહેતું હે જાય
     પણ દરિયામાં એવો વહ્યા કરે છે
ડોસોને કોઈ પૂછે કેટલા વાગ્યા
     તો એ ડોસીની ઘડિયાળને કન્સલ્ટ કરે છે
ડોસો ને ડોસી બે ભેગા મળીને
      કામ જેવા કામ નું ઇન્સુલ્ત કરે છે
retired ડોસાને ફુરસદ ને ફુરસદ છે
      દિવસમાં લાખ વાર સવાલ કરે છે
ડોસી તો સાંજે મંદિરમાં જાય
      અને ડોસો તો જાય છે બારમાં
બંનેના રસ્તા લાગે જુદા
     પણ બંને તો એક છે સવારમાં
ડોસો ને ડોસી  જાગીને જુએ તે
     કાળ જેવા કાળ ને કંગાળ કરે છે
ડોસા ને ડોસીને ચશ્માં બદલાય કદી
     દ્રશ્યો બદલાય ફરી જુદા
ડોસીતો ધ્યાન ધર્મ પૂજા પાઠ કરે છે
    ડોસાને ખુદ એ જ ખુદા
મુદાની વાત તો એટલી કે બુઢાઓ
    આયખાનો રેશમી રૂમાલ કરે છે 
I don’t know the author of this poem but I thank him a lot.

I am so lucky and blessed that he gave me that paper chit on which he wrote his one of the favorite lines. ‘Dadabhai we love you and miss you…….’